Długotrwałe noszenie wąskich butów ma trwałe konsekwencje dla anatomii funkcjonalnej stopy i ma uzasadniony związek z powstawaniem haluksów - bolesnych guzów kostnych rozwijających się w stawie dużego palca. bolesnym guzem kostnym, który rozwija się w stawie dużego palca. Chociaż wiele osób uważa, że haluksy są dziedziczone, badania potwierdzające to przekonanie są niepewne. Bardziej ugruntowane badania dostarczają dowodów na to, że wąskie buty, szczególnie na stopach, które wciąż rosną, są główną przyczyną haluksów.
Haluks powstaje, gdy stopa jest chronicznie wciśnięta w but z wąskim noskiem, co powoduje, że pierwsza kość pod dużym palcem wielokrotnie obraca się na zewnątrz. Jednocześnie duży palec obraca się do wewnątrz, zmuszając staw do wysunięcia się. W tym stanie działa wiele negatywnych sił, które nieustannie wbijają się w podstawę dużego palca przy każdym kroku. W ten sposób rozpoczyna się wzrost haluksów, który ulega przyspieszeniu wraz z ciągłym używaniem wąskich butów, co prowadzi do złego stanu zdrowia stóp.
Dlaczego większość butów jest wąska? To proste: wąskie buty wyglądają lepiej i są bardziej eleganckie. W przypadku większości butów sportowych wąski nosek sprawia, że but wygląda aerodynamicznie i szybko. W przypadku większości konwencjonalnych butów do biegania, wąski nosek jest cechą konstrukcyjną, która ułatwia szybsze przetaczanie stopy, łatwiej napędzając ciało do przodu. Jednak prawdziwym kosztem tej konstrukcji jest poważny atak na naturalny kształt i funkcję ludzkiej stopy.
Nie tylko wąski nosek buta napędza wzrost haluksów. Podwyższenie obcasa buta, od modnych butów na wysokim obcasie po buty do biegania z amortyzowanym obcasem, również powoduje powstawanie haluksów. Badanie przeprowadzone w 2011 roku przez Harvard Women's Health Watch wykazało, że chodzenie i bieganie w obuwiu na obcasie gwałtownie przesuwa ciężar ciała do przodu, przenosząc duże naciski na przód stopy; bardziej na podstawę dużego palca i ostatecznie staje się zbyt duże dla stawu. Ten dodatkowy ciężar i nadmierny nacisk zmusza przodostopie do przedniej części buta, powodując zgięcie palców do wewnątrz i ścisłe ściśnięcie. W tym stanie, jeśli but ma wąski nosek (jak większość butów na obcasie), nie może pomieścić takich wypukłości przedniej części stopy. W konsekwencji każdy krok zasadniczo przekształca i zniekształca przednią część stopy w węższą ramę, co powoduje wzrost haluksów spowodowany naciskiem.
Ostatecznie, obuwie nie powinno być źródłem bólu. Jeśli but jest szeroki, to nie wystarczy. Musi być płaski, aby bardziej optymalnie wzmocnić zdolność palców do rozszerzania się i pełniejszego angażowania, co nie tylko powstrzymuje wzrost haluksów, ale także pomaga w utrzymaniu równowagi. Kolejną wartością dodaną rozstawu palców jest to, że daje on stopie większą zdolność przestrzenną do zapewnienia lepszego odbicia i absorpcji, zapewniając dolnej części nogi dodatkową warstwę naturalnej ochrony przed uderzeniami. To tylko niektóre z wielu korzyści, które pojawiają się, gdy stopa może rozszerzyć się do swojego naturalnego stanu.
Najważniejsze jest to, że stopy są jak nasiona, które przy ciągłym pielęgnowaniu rozkwitną. Dlatego ważne jest, aby nosić buty o strukturze, która idealnie pasuje do kształtu i potrzeb funkcjonalnych ludzkiej stopy. Jeśli chcesz przywrócić swoje stopy na zdrowszą, wolną od bólu ścieżkę, Lems są idealnym wyborem dla osób cierpiących na haluksy ze względu na ich charakterystyczną szeroką i płaską konstrukcję, zachęcającą do rozszerzania przodostopia i rozstawiania palców. Ułatwia to również odwrócenie wzrostu haluksów i uzyskanie szerszego przodostopia, które jest mocniejsze i bardziej zrównoważone z podłożem.
Zawsze pamiętaj, że kwestia haluksów sprowadza się do obuwia! Najlepszą opcją na zmianę jest noszenie butów, które są dopasowane do naturalnego kształtu stopy i zapewniają szeroki rozstaw palców. Dzięki temu haluksy staną się odległym zmartwieniem, a Ty zawsze będziesz mieć silniejszy i bezpieczniejszy fundament między tobą a ziemią.
Referencje:
Loli PJ. Co zrobić z haluksami. Harvard Womens Health Watch, 2011, s. 4-7.